Charlotte en Sophie Petillion denken met dankbaarheid terug aan de 16 jaar dat hun papa Piet Petillion langer kon leven dankzij de donornier die hij mocht ontvangen. Lees hier het verhaal van Piet.
Lees hier het volledige artikel uit de Krant van West-Vlaanderen.
Els Manhaeve kreeg 10 jaar terug een nieuwe lever en voelt zich als herboren. Lees hier haar getuigenis
Lees hier het volledige artikel uit de Krant van West-Vlaanderen.
Mama Ilse Schiff kreeg vraag voor orgaandonatie aan sterfbed van haar zoon.
Lees hier het volledige artikel uit de Krant van West-Vlaanderen (25/09/2020).
Nancy Vallaey kreeg jaren terug een nieuw hart en later een nier van haar man Kurt.
Lees hier het volledige artikel uit de Krant van West-Vlaanderen (18/09/2020).
Philip Decru werkt aan revalidatie na nier- en levertransplantatie.
Lees hier het volledige artikel uit de Krant van West-Vlaanderen (11/09/2020).
Mucopatiënt Jasper Jonckheere kreeg in 2018 een nieuwe lever en longen.
Lees hier het volledige artikel uit de Krant van West-Vlaanderen (04/09/2020).
Kunstenaar Piet Petillion overleed begin dit jaar. Dankzij een niertransplantatie kon hij zestien jaar langer kunst creëren. In het kader van de actie 1010 wordt een uniek kunstproject opgezet: ‘Tjok meets Piet’, met de medewerking van de bekende keramist Tjok Dessauvage. Dochter Sophie vertelt wat de transplantatie voor hun familie betekende.
“Ons papa, een creatieveling in hart en nieren. En dit mag je zelfs heel letterlijk nemen. Papa was nierpatiënt en een creatief persoon. Een unieke combinatie die hem gevormd heeft tot wie hij was.
Als kind werd hij reeds geconfronteerd met zijn beperkingen door zijn nieren. Ondanks het vele ziek zijn was hij heer en meester met papier en potlood. Hij tekende vanuit zijn hart.
Hij ontwikkelde een enorme interesse in de hedendaagse kunst. Op zijn manier, vraag me niet hoe, kwam hij in contact met zijn favoriete kunstenaars, zijnde José Vermeersch en Tjok Dessauvage. Hij volgde hen op de voet en bewonderde hun werken.
Ondanks zijn zwakke gezondheid bleef hij tijd investeren in eigen creaties (schilderen en beeldhouwen).
Na jarenlange dialyse, 3 maal per week, kwam het verlossende telefoontje. Het was midden in de nacht toen papa mij opbelde met het nieuws dat het zover was. Adrenaline stroomde door mijn hele lichaam. Binnen de 5 minuten was ik vertrekkensklaar. Papa ophalen in de Roeselaarsestraat en dan richting Leuven.
Met een bang hartje liet ik hem achter in het operatiekwartier. Niks was zeker, was de ‘nieuwe nier’ (zoals wij dat steeds noemden) compatibel genoeg voor hem, zou hij het halen, zou hij erdoor geraken, zou hij die ‘nieuwe nier’ kunnen houden, zouden er afstootverschijnselen zijn, ….
Duizend en één vragen gieren door mijn hoofd tijdens het wachten. Na 6 uren mocht ik bij hem op de intensieve zorgen voor een paar minuten. De operatie was geslaagd en de revalidatie kon beginnen. Dagelijks reed ik naar Leuven om weliswaar een kort bezoekje te brengen. Elke dag was een godsgeschenk.
Eens terug thuis begon er stilletjes aan een nieuw leven. Elk van ons (mijn zus, papa en ikzelf) probeerden het dagelijks ritme weer op te nemen. Papa werd enorm goed opgevolgd van dichtbij. Wekelijks een bezoekje aan de arts hoorde erbij. Gelukkig was papa creatief van geest en van doen. Hij kon zijn artistieke gedachtegang meer en meer de vrije loop geven. Zijn handen namen zijn brein over en creëerden kleurrijke expressieve werken. De verf spatte letterlijk weer in het rond, de klei kreeg weer vorm, er klonk muziek doorheen het huis…
Dankbaar dat de wetenschap transplantatie mogelijk maakt, dankbaar voor de vele mensen die zich registreren als orgaandonor, dankbaar voor de artistieke inspiratie… door dit alles heeft ons vader nog 16 jaar lang een ‘rijk’ leven kunnen leiden en hebben wij nog 16 jaar lang een ‘nieuwe’ papa gehad, merci!
Om deze dankbaarheid nog meer in de bloemetjes te zetten heeft Rotary-Izegem samen met mijn schoonbroer het fantastisch initiatief ‘Tjok meets Piet’ uitgewerkt. De combinatie van strakke keramiek door Tjok en de kleurrijke expressies van papa vormen een uniek geheel.“
In 2008 kwam Jasper Vanfleteren uit Lendelede om het leven bij een zwaar verkeersongeval. Na zijn overlijden hielp Jasper zeven mensen als orgaandonor. Zijn moeder Ilse Schiff getuigt over de impact van zijn overlijden en het belang van orgaandonatie.
“Zo’n dertig jaar geleden werd mijn tweede zoon geboren. Jasper, een kanjer van 4,9kg en 56cm. Ik kon toen niet vermoeden dat ik ooit dit stuk zou schrijven…
Op 3 maart 2008 overleed Jasper. Hij had een verkeersongeval. De vriend waarmee hij van een feestje kwam reed tegen een geparkeerde oplegger. Jasper was aan het slapen en had geen gordel aan. Het was al een oudere auto… Één zonder airbags dus. Jasper kreeg de volle klap op zijn hoofd. Hij werd nog twee keer geopereerd, maar tegen de avond viel het zware verdict: Jasper was hersendood.
Toen kwam de vraag of we ooit hadden gepraat of nagedacht over orgaandonatie? En neen, we hadden drie gezonde zonen en dachten niet aan ‘doodgaan’. Ik vertelde de dokter toen wel meteen dat ik daar niet hoefde over na te denken. Dat dit het enige zinnige was aan deze zinloze situatie. En ook dat wie het hart van Jasper zou krijgen een ‘gouden’ kreeg.
We zijn nog altijd heel blij dat we toen deze stap gezet hebben. Ik heb het gevoel dat Jasper nog een beetje verder leeft. Het geeft ons, ondanks het immense verdriet en gemis, een warm en goed gevoel. We zijn ontzettend blij dat we zijn organen hebben kunnen doneren. En ik voel me gesteund door Jasper als ik praat over orgaandonatie.
De beslissing om je als orgaandonor te registreren is niet altijd vanzelfsprekend. Daarom is het belangrijk dat je erover praat met familie, vrienden,… Wie zich registreert als orgaandonor, maakt het gemakkelijker voor de mensen om zich heen. Doen dus!”
Foto: Frank Meurisse
In een speciale uitzending van ‘Make Belgium Great Again’ over orgaandonatie op VTM Martine getuigde over de dood van haar zoon Senne. Martine en haar familie moesten zelf nog beslissen of ze zijn organen zouden doneren. Daarom vertelt ze over het belang van je te registreren als orgaandonor. “Zodat je als held de wereld kunt verlaten. En dat je familie en vrienden nog een extra reden hebben om trots op je te zijn”, klinkt het.
